Οι πόλεμοι που πυροδοτούν οι Η.Π.Α. σε ολόκληρο τον πλανήτη, δεν είναι τίποτα άλλο από τους τελευταίους σπασμούς ενός συστήματος που πεθαίνει – ενώ δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθηθεί από τους εξαιρετικά αδύναμους έπαρχους της Ευρώπης
Η Ρώμη, στο τελικό στάδιο της παρακμής της, είχε «λεγεώνες-φαντάσματα», με την έννοια πως δεν υπήρχαν πλέον ενεργοί στρατιώτες που μάχονταν για την αυτοκρατορία – χωρίς όμως αυτό να εμποδίζει τους αξιωματικούς, καθώς επίσης τους υπευθύνους για την πληρωμή των στρατιωτών να καταθέτουν «μισθολογικές καταστάσεις», προκειμένου να αποσπάσουν οι ίδιοι όσα χρήματα μπορούσαν.
Οι Η.Π.Α. σήμερα, σε αντιστοιχία με τότε, έχουν μία χαμηλή «ανεργία φάντασμα», μία «δημοκρατία φάντασμα», ένα «ΑΕΠ φάντασμα», καθώς επίσης μία «ανάκαμψη φάντασμα» – όπου, ειδικά για το θέμα της ανεργίας,ισχυρίζονται πως είναι της τάξης του 6%, όταν 93 εκ. άνθρωποι δεν είναι ενταγμένοι στο εργατικό δυναμικό (γράφημα), ενώ μόλις 120 εκ. έχουν μία δουλειά πλήρους απασχόλησης (άρθρο).
Ανεξάρτητα τώρα από την πληθώρα των πάσης φύσεως παραποιημένων στατιστικών, με τις οποίες επιδιώκεται η χειραγώγηση του πληθυσμού και των αγορών, όπως ανέφερα στο πρώτο μέρος του άρθρου (σύνδεσμος), η μεγαλύτερη ανησυχία της κυβέρνησης των Η.Π.Α. είναι η διατήρηση του ύψους των παγκοσμίων συναλλαγών σε δολάρια – όπου τελικά κάθε είδους χρηματικό εγχείρημα, ολοκληρώνεται από μία αμερικανική τράπεζα.
Για παράδειγμα, όταν ένα ελληνικό διυλιστήριο αγοράζει πετρέλαιο από έναν παραγωγό της Σαουδικής Αραβίας, η συναλλαγή γίνεται σε δολάρια (πετροδολάρια) – οπότε η τελική διευθέτηση ακολουθεί στις Η.Π.Α., με τα χρήματα να οδηγούνται από την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη και από εκεί στη Σαουδική Αραβία.
Η δικτατορία της IRS
Μέχρι πρόσφατα, οι Η.Π.Α. λειτουργούσαν ουδέτερα όσον αφορά τις διεθνείς συναλλαγές έχοντας, σε αντίθεση με την Κίνα ή με τη Ρωσία, ένα πολύ πιο σταθερό κράτος – στο οποίο ο διαχωρισμός μεταξύ των πολιτικών ενδιαφερόντων της κυβέρνησης, καθώς επίσης των οικονομικών των επιχειρήσεων, ήταν σαφής και υπεράνω αμφιβολιών.
Ως εκ τούτου, το τραπεζικό σύστημα της υπερδύναμης ήταν μη πολιτικό – κάτι που έπαψε πλέον να ισχύει, μετά την κερδοσκοπία των τραπεζών που οδήγησε στην κρίση του 2008, όπου έπρεπε να σωθούν από το δημόσιο, χάνοντας έκτοτε την αξιοπιστία τους.
Στη συνέχεια, η οικονομική αστυνομία των Η.Π.Α., η IRS, μετατράπηκε σε μία οργάνωση που προξενεί τεράστιο φόβο σε ολόκληρη τη χώρα – ενώ, όταν το 2010 ψηφίσθηκε η FACTA (Foreign Account Tax Compliance Act – Νομοθετική πράξη συμμόρφωσης ξένων λογαριασμών), η σφαίρα των δραστηριοτήτων και των δικαιοδοσιών της επεκτάθηκε ουσιαστικά σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η δήθεν αιτία ήταν το ότι, κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση οι τράπεζες ήταν τόσο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους, ώστε δεν μπορούσαν πλέον να διαχωριστούν οι εθνικές και οι διεθνείς τους δραστηριότητες – με την αμερικανική κυβέρνηση να αποσκοπεί έμμεσα στην είσπραξη φόρων, σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και αν η νομική βάση των απαιτήσεων της ήταν εντελώς αυθαίρετη.
Διαπιστώθηκε λοιπόν η επιβολή και η είσπραξη δυσθεώρητων προστίμων από τις τράπεζες άλλων χωρών της δυτικής συμμαχίας – των επαρχιών της Ρώμης, όπως θα έλεγε κανείς, αφού δεν ήταν πλέον αρκετή η απομύζηση των αποικιών στην περιφέρεια. Στα πλαίσια αυτά, επιβλήθηκε στη γαλλική «BNP Paribas» ένα πρόστιμο ρεκόρ, ύψους 9 δις $, επειδή δεν είχε σεβαστεί τις αμερικανικές κυρώσεις στο Ιράν και στην Κούβα – ενώ μικρότερα πρόστιμα επιβλήθηκαν στη γερμανική Deutsche Bank, για άλλους λόγους, στην ελβετική UBS κοκ.
Ενδιαφέρουσες είναι επίσης οι «επιδρομές» της οικονομικής αστυνομίας των Η.Π.Α. σε φορολογικούς παραδείσους – όπως στο σχετικά πρόσφατο παράδειγμα της Ανδόρας (άρθρο). Ασφαλώς δε θα ακολουθήσουν περισσότερες,αφού η υπερδύναμη έχει πλέον ανάγκη από την είσπραξη φόρων διεθνώς – με θύματα τους συμμάχους της, καθώς επίσης με προσχηματικές αιτίες πάσης φύσεως.
Το σύστημα Swift
Έχοντας αναφερθεί ήδη στο εναλλακτικό σύστημα που έχουν θέσει σε λειτουργία οι Ρώσοι (άρθρο), παρά το ότι τους δόθηκε μία θέση στο ΔΣ του θεωρητικά ανεξάρτητου συστήματος διακανονισμού πληρωμών «Swift» που έχει έδρα το Βέλγιο, οφείλουμε να σημειώσουμε πως οι Η.Π.Α. το ανάγκασαν να «αποσυνδέσει» το Ιράν – χωρίς να δώσουν καμία σημασία στις διαμαρτυρίες των διευθυντών του.
Η αμερικανική κυβέρνηση επιδίωξε να αποσυνδέσει επίσης τη Ρωσία το 2014 – κάτι που όμως τελικά δεν κατάφερε. Έκτοτε, αναζητά δυνατότητες να επέμβει αποφασιστικά στις λειτουργίες του – με αποτέλεσμα όμως όλες οι χώρες που το χρησιμοποιούν, με πρώτη τη Ρωσία, να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις.
Προφανώς καμία δεν μπορεί να ρισκάρει την αποσύνδεση της από το σύστημα, η οποία ουσιαστικά ισοδυναμεί με το βγάλσιμο της πρίζας – ενώ ακόμη και η ΕΚΤ, η οποία είναι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο υποκατάστημα της Fed και των τοκογλύφων ιδιοκτητών της, το στρατηγείο της στην υπό αμερικανική κατοχή Ευρώπη, προειδοποίησε τις Η.Π.Α. για τους κινδύνους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Τα αποτελέσματα για την υπερδύναμη
Οι βίαιες επιθέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης εναντίον της ΦΙΦΑ, του Βατικανού, των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, του Swift ή ακόμη και του ΔΝΤ (όπου αρνούνται να το μεταρρυθμίσουν, αυξάνοντας τις ψήφους της Κίνας, για παράδειγμα), υπονομεύουν στην πραγματικότητα τις Η.Π.Α. – ενώ κινδυνεύουν να χάσουν το τεράστιο προνόμιο της εκτύπωσης απεριόριστων ποσοτήτων χρημάτων χωρίς αντίκρισμα, το οποίο τους έχει εξασφαλισθεί από την παγκόσμια ηγεμονία του δολαρίου.
Προφανώς καμία χώρα δεν επιθυμεί να κατευθύνει τις ροές των συναλλαγών της μέσα από ένα κράτος, όπου μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατηγορηθεί πως λειτούργησε παράνομα – με κίνδυνο να συλληφθούν οι υπεύθυνοι κάποιας τέτοιας πληρωμής ή/και να κατασχεθούν τα χρήματα.
Ο υπεύθυνος της ΦΙΦΑ είπε άλλωστε, λίγο πριν παραιτηθεί, πως η εντυπωσιακή έφοδος στη Ζυρίχη, όπου συνελήφθηκαν πολλά στελέχη του οργανισμού, αποτέλεσε ένα καλό μάθημα για τον ίδιο – ο οποίος θα αποφεύγει πλέον τις επενδύσεις στις Η.Π.Α., σχεδιάζοντας να τοποθετήσει 185 εκ. $ στη Ρωσία (πηγή).
Περαιτέρω, η Κίνα ξεκίνησε ένα δικό της σύστημα (CIPS, China International Payment System) δημιουργώντας τη δεύτερη εναλλακτική λύση στο αμερικανικό μονοπώλιο – ενώ το ΔΝΤ έχει ανακοινώσει πως εκτιμάει την ισοτιμία του γουάν ως έντιμη.
Εάν τώρα το κινεζικό νόμισμα συμμετέχει στο καλάθι του ΔΝΤ, χρησιμοποιούμενο παράλληλα για τις συναλλαγές πετρελαίου (πετρογουάν), τότε το μονοπώλιο του δολαρίου θα αποτελέσει παρελθόν – μαζί και οι Η.Π.Α. οι οποίες τότε θα κινδυνεύσουν σοβαρά από έναν καταστροφικό υπερπληθωρισμό ή, εναλλακτικά, με την αθέτηση της πληρωμής των υποχρεώσεων τους. Πόσο μάλλον όταν ο κρατικός ρωσικός πετρελαϊκός κολοσσός, η Gazprom, χρεώνει πλέον σε ρούβλια ή σε γουάν – καθόλου σε δολάρια.
Επιμύθιο
Ολοκληρώνοντας, προφανώς οι αποικίες της σύγχρονης Ρώμης, μαζί με τον ύπατο αρμοστή της στην Ευρώπη, με τη Γερμανία δηλαδή, κατανοούν τον κίνδυνο, από το τελικό στάδιο της κατάρρευσης της υπερδύναμης – το οποίο θα επισφραγίσει την παρακμή της.
Ακριβώς για το λόγο αυτό βιάστηκαν να συμμετέχουν στη νέα Παγκόσμια Τράπεζα που ίδρυσε ο πιθανότερος «επίγονος» της, η Κίνα – στην AIIB, συνειδητοποιώντας πως ο νικητής θα είναι ο άξονας Πεκίνου Μόσχας.
Οι BRICS καλύτερα, οι οποίες ελέγχουν πλέον το 56% του παγκόσμιου ΑΕΠ (από 25% το 1990), καθώς επίσης το 70% των συναλλαγματικών αποθεμάτων του πλανήτη – ενώ έχουν το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού, αναπτυσσόμενες με ρυθμό που πλησιάζει το 5%.
Οι πόλεμοι τώρα που πυροδοτούν οι Η.Π.Α. σε ολόκληρο τον πλανήτη, ειδικά στη δύστυχη Ουκρανία, δεν είναι τίποτα άλλο από τους τελευταίους σπασμούς ενός συστήματος που πεθαίνει – χωρίς δυστυχώς να το συνειδητοποιεί.
Βέβαια, εάν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ήταν πραγματικοί ηγέτες και όχι απλοί έπαρχοι της υπερδύναμης, εάν εκτιμούσαν την προσφορά της για αρκετά χρόνια, καθώς επίσης εάν ήταν λιγότερο «οπορτουνιστές», θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν τις Η.Π.Α. να αποφύγουν την καταστροφή – κάτι που όμως δεν θα συμβεί, αφού είναι ασφαλώς κατώτεροι των περιστάσεων, όπως έχει αποδειχθεί από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, καθώς επίσης από την άθλια αντιμετώπιση της Ελλάδας.
PROJECT ANTISYSTEM 
